متن آهنگ محسن چاوشی شاه مقصود

اﻳﻦ ﺟﻨﮓ ﭼﻮب ﺧﻮرده ﺗﻮ ﻧﻌﺮه ﻫﺎی ﺧﻔﻴﻔﺶ
ﺷﻴﺮ ﻟﮕﺪ ﺧﻮرده داره
درﻳﺎﺳﺖ درﻳﺎی ﻃﺎﺑﻮت رو ﺷﻮﻧﻪ ﻫﺎی ﻧﺤﻴﻔﺶ ﻣﺮﻏﺎﺑﻰ ﻣﺮده داره
ﻃﻔﻠﮏ ﻫﻤﺶ ﻟﻨﮓ ﻧﻮﻧﻪ اﻳﻦ ﺳﻔﺮه ﻫﺮﭼﻰ ﻛﻪ
داﺷﺘﻪ ﺑﺮداﺷﺘﻪ و ﺑﺬر ﻛﺮده
از ﺗﺸﻨﮕﻰ ﻧﺼﻔﻪ ﺟﻮوﻧﻪ اﻳﻦ ﻣﺸﻖ دﺳﺘﺎﺷﻮ
ﻋﻤﺮی ﻧﺬر اﺑﻮاﻟﻔﻀﻞ ﻛﺮده
اﻳﻦ ﺻﻮرت اﺳﺘﺨﻮﻧﻰ از ﻓﻘﺮ ﺳﻴﻠﻰ ﻛﻪ
ﻣﻰ ﺧﻮرد دردو ﻓﺮاﻣﻮش ﻣﻰ ﻛﺮد
اﻟﺒﺘﻪ ﻳﺎدم ﻧﻤﻴﺮه وﻗﺘﻰ ﺟﻮون ﺑﻮد ﺑﺎ ﻓﻮت
ﺧﻮرﺷﻴﺪ و ﺧﺎﻣﻮش ﻣﻰ ﻛﺮد
روﺣﻰ ﻛﻪ رو ﻣﻮج اف ام ﻣﻰ ﺷﺴﺖ ﻛﻨﺞ اﺗﺎﻗﻮ ﺳﺮﮔﺮم ﺑﺨﺖ ﺧﻮدش ﺑﻮد
ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﻴﺰد ﺑﻪ آﻓﺖ ﺳﻴﺒﻰ ﻛﻪ ﻧﻌﺸﺶ ﻫﻤﻴﺸﻪ زﻳﺮ درﺧﺖ ﺧﻮدش ﺑﻮد
ای ﭼﺮک رو اﺳﻜﻨﺎﺳﺎ راﺑﻌﻪ ﻧﺎﺷﻨﺎﺳﺎ
ﭘﻴﻜﺎن دﻟﺘﻨﮓ ﺑﺎﺑﺎ
ﺑﺎر ﺗﻠﻨﺒﺎر ﻣﻮﻧﺪه از ﺷﻬﺮ و از ﻳﺎر ﻣﻮﻧﺪه
ﻗﺮﺑﺎﻧﻰ ﺟﻨﮓ ﺑﺎﺑﺎ
ﺑﻰ ﺟﺎﻣﻪ ﺑﻰ اداﻣﻪ ﭼﺸﻢ اﻧﺘﻈﺎر ﻳﻪ ﻧﺎﻣﻪ
از ﭘﻰ و ﺳﺠﺎده ﺑﺎﺑﺎ
ای ﺳﺮﻓﻪ ﻫﺎی ﭘﺮ از دود وﻳﺮوﻧﻪ
ﺷﺎه ﻣﻘﺼﻮد از ﺳﻜﻪ اﻓﺘﺎد ﺑﺎﺑﺎ
ﻣﻰ ﮔﻔﺖ ﺟﺎﻋﻞ ﻛﻪ ﺑﻮدم ﻋﻤﺮ ﻋﺰﻳﺰم
ﻫﺪر ﺷﺪ ﺗﻮی ﺻﻒ ﺳﻴﻨﻤﺎﻫﺎ
ﻣﻰ ﮔﻔﺖ اﻣﺮوز دﻳﮕﻪ ﻧﻘﺶ ﻣﻬﻤﻰ ﻧﺪارم
ﺗﻮی ﺗﺎﺗﺮ ﺷﻤﺎﻫﺎ
ﻣﻰ ﮔﻔﺖ ده ﺳﺎل ﻫﺮ روز راه دوا ﺧﻮﻧﻪ ﻫﺎ
رو ﺗﺮک ﻣﻮﺗﻮر ﮔﺮﻳﻪ ﻛﺮده
از اون ﺳﺮ ﭼﺎﻟﻪ ﻣﻴﺪون ﺗﺎ اﻳﻦ ﺳﺮ ﺗﻮپ
ﺧﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﺗﻮپ ﭘﺮ ﮔﺮﻳﻪ ﻛﺮده
ﻣﻰ ﮔﻔﺖ ﻣﺎ ﻣﺮغ ﺷﺎﻣﻴﻢ ﺣﺎﻟﺎ ﻳﺎ ﺑﺰم ﻋﺮوﺳﻰ
ﻳﺎ ﻣﺠﻠﺲ ﺳﻮﮔﻮاری
ﻣﻰ ﮔﻔﺖ ﻓﺮﻗﻰ ﻧﺪارﻳﻢ ﻓﺮق ﻣﺎ دوﺗﺎ ﺷﺒﻴﻬﻪ
اﺳﺐ ﻛﺎﻟﺴﻜﻪ ﺳﺖ و ﮔﺎری
ﻣﻰ رﻓﺖ و ﻣﻰ ﮔﻔﺖ ﭘﺸﺖ ﻟﺒﺨﻨﺪ
ﺳﻪ در ﭼﻬﺎرم ﻗﺴﻄ ﻋﻘﺐ ﻣﻮﻧﺪه دارم
ﻣﻰ ﮔﻔﺖ از ﻣﻦ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﻰ رﻓﺖ و ﻣﻰ ﮔﻔﺖ
اﻣﺸﺐ ﻣﻬﻤﻮن ﻧﺎ ﺧﻮﻧﺪه دارم

 https://musicdel.ir/single-tracks/169339/